De gemeente heeft grond overgedragen aan een partij t.b.v. de bouw van een kerkelijk centrum. Binnen dat perceel zit een kabelverdeelkast. Kan de gemeente de netbeheerder vragen om de kast te verplaatsen of kan alleen de ontwikkelaar (nieuwe eigenaar) dit doen en hoe zit het met de kosten?
Is hier sprake van een maatschappelijk belang en heeft dit invloed op de verlegkosten?
De gemeente voelt zich verantwoordelijk omdat in het verleden vergunning is verleend voor het tracé van de netbeheerder.
Onze reactie hierop is:
Hier is de Telecommunicatiewet van toepassing. De Telecommunicatiewet werkt niet met maatschappelijk belang, maar met een aantal strikte andere criteria:
- gedoogplicht
- noodzaak
- door of vanwege
In dit geval is de gemeente door de overdracht van de gronden niet meer gedoogplichtig (tenzij de grond nog openbare grond is en door de gemeente wordt beheerd). Als de gemeente niet de opdrachtgever is voor het werk, dan wordt het werk ook niet door of vanwege de gemeente uitgevoerd. Waarschijnlijk wordt het werk door de ontwikkelaar/organisatie gerealiseerd die nu ook de eigenaar is. Als dat zo is dan blijft alleen het vinkje nog over voor de noodzaak. Als de kast een conflict vormt met het op te richten gebouw, dan kan de grondeigenaar die zelf het werk gaat oprichten een verzoek aan de netbeheerder verzenden, die dan op eigen kosten de kast dient te verplaatsen.
In de wet is ook een regeling opgenomen waarbij de gemeente in verband met de verkoop van grond aan een ander alvast een verzoek kan sturen voor de verplaatsing. Eén van de belangrijkste criteria op dat moment is dat er een ontvankelijke omgevingsvergunning voor het werk ligt. Omdat de grond al is overgedragen is deze optie niet mogelijk.
Dus: de nieuwe eigenaar dient zelf een verzoek te sturen.
Wat het verantwoordelijkheidsgevoel betreft, kunnen wij daar het volgende over zeggen.
In artikel 5.8 van de Telecommunicatiewet staan grofweg twee opties:
Lid 1: verzoek van de gedoogplichtige voor zijn eigen werk. De kast valt overigens onder de definitief van openbaar elektronisch communicatienetwerk en ook onder ‘kabel’.
Lid 2: verzoek van de huidige grondeigenaar die bouwrijp oplevert aan een ontwikkelaar.
Aan beide opties hangen criteria die wel allemaal moeten kloppen, dus een al te makkelijk verzoek is risicovol.
Over het verantwoordelijkheidsgevoel kunnen wij zo zonder verdere casus niet oordelen, maar in de basis is het zo dat je als gemeente de objecten moet gedogen. Daar staat tegenover dat een telecombedrijf wel eens op eigen kosten zijn objecten moet aanpassen. Dat is nu eenmaal het stelsel van de Telecommunicatiewet, waarin balans is aangebracht tussen aanleg en verleggen.
Als je als gemeente je verantwoordelijkheid wil laten toetsen (er zijn natuurlijk altijd wel situaties waarin het niet redelijk is om een telecommer op kosten te jagen) dan kunnen we ofwel:
- vanuit de BOEI producten een Impactanalyse doen (dit is voor de gemeenten die met BOEI werken), of
een Situatiescan te laten doen, om te voorkomen dat je als gemeente op een verkeerde keuze wordt gewezen door de netbeheerder.